حرف های یک دل تنگ

زندگی دفتری از خاطرهاست ... یک نفر در دل شب ، یک نفر در دل خاک ... یک نفر همدم خوشبختی هاست ، یک نفر همسفر سختی هاست ،چشم تا باز کنیم عمرمان می گذرد... ما همه همسفریم

این روز ها هوا هوای باریدن است

 راستش چند وقتی هست که دلم عجیب گرفته ! خودم هم نمی دونم که چرا و هر چی بیشتر دنبال دلیل می گردم کمتر به آن می رسم. برای همین هم بود که مدتی به وبلاگ سر نزدم تکلیف خودم و با دلم روشن کنم. بعضی وقت ها خوب که فکر می کنم می بینم که ما انسان ها چقدر بد بختیم که چه قدر زیاد به محبت نیاز داریم ولی آن را با غرور از هم دریغ می کنیم!!! چرا

بعضی وقت ها  با خودم کمی عمیق تر می اندیشم که شاید مشکل از دل من باشد ... شاید...

زندگی حس قشنگی است که گاه تا لبریز جانم می رسد و این خیال دل انگیز که  گل های باران خورده که در شعری تازه  با دستانی پر از زندگی عشق را به هم می پاشند  جان دلم را به بازی با قاصدک های سپید فرا می خوانند و من بار دیگر به لبخند قطره های باران ایمان می آورم ... آه که چه زود این خواب مرا در باور بیدار زمان بیدار می کند و باری دیگر برایم " زندگی چیدن سیبی است که باید چید و رفت ..." را تکرار می کند اما این بار کمی آرام تر و سنگین تر که مبادا چینی دلتنگی هایم بار دیگر ترک بخورد که دیگر زمانی برای بند زدن نخواهد بود. و این من هستم ایستاده و در انتظار روز های که چشمانم خبری تازه  از آسمان ابری دلم  بدهند. و من اینجا هستم در همین نزدیکی چند قدم مانده به

                                                          یکی مثل هیچکس

خداوندا مرا دریاب که رفته رفته رو به پایانم ... از این آغاز بی پایان ... مرا دریاب