با تو می شد که سفر کرد

با تو می شد که سفر کرد، این دقیقه های خالی را تا کوچه های گم شدن
با تو می شد که روئید تا به سر تپه عشق، تا به آغوش بهشت
با تو می شد که سحر نقش بندد بر غم تلخ غروب
اما…
بی تو باید دگر از خاطره ها قصه نوشت، غصه سرود
بی تو باید دگر رفت تا دل دریایی ماتم، مثل رود